Een rat in de keuken

Vier dagen (inclusief vlucht) naar San Francisco naar de Pixar Studio's voor PAUZE Magazine. Vakantie is anders...

Het moet gezegd, de film Ratatouille is waanzinnig leuk. Veel humor, veel vaart en prachtige beelden van Parijs. Een Parijs dat te mooi is om waar te zijn. Geen directe afspiegeling van de werkelijkheid en dat is precies het uitgangspunt van filmproducent Pixar: benader de wereld, maar aap hem niet na.

Dus Parijs is een knus en warm paradijs. Tijdens een scène op de kade van de Seine is geen mens te bekennen, terwijl het daar in werkelijkheid altijd druk is. Auto’s zijn afkomstig uit de jaren zestig, waardoor de tijd stil lijkt te staan. De schoonheid die Pixar aan Parijs geeft, is een visitekaartje voor de stad. Waren na Finding Nemo de clownvissen niet aan te slepen, na het zien van Ratatouille zullen vliegreisjes naar Parijs overboekt raken! 

Culinaire hoogstandjes

De hoofdpersoon in Ratatouille is Remy, een rat van het Franse platteland die spreekt met Amerikaanse tongval. Remy is ‘anders’ dan zijn soortgenoten. Dat is ook gelijk de boodschap die Pixar mee wil geven: blijf jezelf, ook al voel je je anders dan de rest. Waar zijn familie leeft van weggegooid eten, droomt Remy van culinaire hoogstandjes.

Na een spannende reis belandt de rat in de keuken van het restaurant van topkok Gaston Gausteau. Daar zwaait de kleine etter Skinner inmiddels de scepter. Skinner heeft de pik op keukenhulp Lunguini, die uit het niets fantastisch blijkt te kunnen koken. Als de chef-kok het vermoeden krijgt dat de keukenhulp een handje wordt geholpen door een rat, is hij vastbesloten om Linguini’s geheim te ontrafelen. Want een knaagdier in de keuken, dat is de ondergang van het restaurant...

De rat en de keukenhulp

De tegenstelling ‘een rat die van lekker eten houdt’ heeft regisseur Brad Bird altijd een leuk gegeven voor een film gevonden. Met dit uitgangspunt is hij gaan schrijven. Gaandeweg bleken er wel negen verhaallijnen door elkaar te lopen. Hieruit heeft Bird de belangrijkste geplukt: de vriendschap tussen de rat en de keukenhulp.

Dat Pixar goed is in het vertellen van verhalen, mag na het aantal succesfilms als Toy Story, The Incredibles en vooral het bejubelde Finding Nemo geen verrassing heten. Bij Toy Story was het voornamelijk een uitdaging om een avondvullende computenanimatiefilm te maken, dat was nog nooit eerder gedaan. Bij Ratatouille lag de uitdaging in het uitbeelden van voedsel.

Met neus op tomaat

Omdat er voor gekozen is veel vanuit het oogpunt van een rat te filmen, worden we met onze neus boven op ui, prei en knisperend brood gedrukt. Het animeren van bijvoorbeeld een tomaat was het probleem niet, maar de tomaat er smakelijk laten uitzien (en niet als plastic), was een opgave waar de makers van Pixar nog niet eerder mee te maken hebben gehad.

Vanaf 1 augustus kun je zelf beoordelen of het de filmmakers gelukt is. Begint jouw maag al te knorren?

Film maken in een notendop

Hoe wordt Ratatouille gemaakt? Tijdens een rondleiding in de Pixar Studio’s blijkt dat gewone tekeningen nog altijd de basis vormen van de film. Voordat er ook maar één pixel wordt opgebouwd, worden er eerst duizenden schetsen gemaakt. Nadat de plot van Ratatouille is bedacht, worden er storyboards getekend. Deze ruwe schetsen stellen de film voor als een soort stripverhaal, waarin nog van alles veranderd kan worden. Als het verhaal zo’n beetje af is, worden de karakters vormgegeven.

In het geval van Remy, zijn een heleboel verschillende ratten getekend voordat het eindresultaat verscheen. Het probleem met een rat zijn de ogen, legt regisseur Bird uit. Die zitten aan de zijkant, met in het midden een groot uitsteeksel dat eindigt in een neusje. Als Remy een exacte kopie van een rat zou zijn, zou hij je nooit recht aan kunnen kijken. Vandaar dat er is besloten de ogen wat meer naar boven te plaatsen.

Als alle personages uit de film op papier vorm hebben gekregen, worden er plastic figuren van gemaakt. Op deze manier kunnen de karakters van alle kanten goed bekeken worden. Dat geeft de animator houvast en helpt hem om het gezicht van bijvoorbeeld Linguini telkens op, ja, Linguini te laten lijken en niet op Lucky Luke!

De decorontwerper is inmiddels aan het werk in Parijs. Hij kent de Franse hoofdstad inmiddels als zijn broekzak en weet precies hoe een Franse keuken eruitziet. Ondertussen heeft de cameraman uitgevogeld hoe hij de film het best in beeld kan brengen. Omdat de hoofdpersoon een rat is, willen de makers dat er een claustrofobische sfeer ontstaat. Als kijker moet je het gevoel hebben dat je samen met Remy door nauwe plafonds en muren beweegt.

Tot slot worden effecten aan de film toegevoegd, zoals lichtval. En waar licht is, is schaduw. Daar hoef je je in het echte leven geen zorgen over om te maken, je schaduw volgt je wel, maar bij animatiefiguren is dat uiteraard niet het geval. De Pixar-lichtspecialist stemt de juiste tonen op elkaar af en voegt schaduwen van karakters, meubels, gebouwen en voedsel toe.

En ziezo, je film is klaar... 


Tekst: Jasper Hartog — PAUZE Magazine (2006)